Chapter 12

  Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

  "Pa dyshim ju jeni njerëz të urtë, dhe dituria do të marrë fund me ju.

  Edhe unë kam mendje si ju, dhe nuk bie më poshtë se ju; përveç kësaj, kush nuk i di gjërat si këto?

  Jam bërë gazi i miqve të mi; unë, të cilit Perëndia i përgjigjej kur i drejtohesha; të drejtin, të ndershmin, e kanë vënë në lojë.

  Një llambë, e përçmuar në mendimet e atyre që jetojnë në mes të të mirave, është përgatitur për ata të cilëve u merren këmbët.

  Çadrat e cubave përkundrazi janë të qeta dhe e ndjejnë veten të sigurt ata që provokojnë Perëndinë dhe që e hyjnizojnë forcën e tyre.

  Por pyeti tani kafshët dhe do të të mësojnë, zogjtë e qiellit dhe do të ta thonë,

  ose foli tokës, dhe ajo do të të mësojë, dhe peshqit e detit do të ta tregojnë.

  Midis tërë këtyre krijesave, cila nuk e di që dora e Zotit i ka bërë këto?

  Ai ka në dorë të tij jetën e çdo gjallese dhe frymën e çdo qenieje njerëzore.

  Veshi a nuk i shqyrton vallë fjalët, ashtu si i shijon qiellza ushqimet?

  Ndër pleqtë gjejmë diturinë, dhe gjatësia e ditëve u jep edhe gjykimin.

  Por tek ai gjejmë diturinë dhe forcën, atij i përkasin mendja dhe gjykimi.

  Në rast se ai shkatërron, askush nuk mund të rindërtojë; në rast se fut në burg dikë, askush nuk mund t`ia hapë.

  Në rast se i ndal ujërat, çdo gjë thahet; po t`i lërë të lira, përmbytin tokën.

  Ai zotëron forcën dhe diturinë; prej tij varen ai që mashtrohet dhe ai që mashtron.

  Ai i bën këshilltarët të ecin zbathur, i bën gjyqtarët të pamend.

  Këput verigat e imponuara nga mbretërit dhe lidh me zinxhirë ijet e tyre.

  I bën që të ecin zbathur priftërinjtë dhe përmbys të fuqishmit.

  I lë pa gojë ata tek të cilët ka besim dhe i lë pa mend pleqtë.

  Zbraz përçmimin mbi fisnikët dhe ua liron brezin të fortëve.

  Zbulon gjërat e thella të fshehura në terr dhe sjell në dritë hijen e vdekjes.

  I bën të mëdha kombet dhe pastaj i shkatërron, i zgjeron kombet dhe pastaj i mërgon.

  U heq arsyen sundimtarëve të tokës dhe i bën të enden në vende të shkreta pa rrugë.

  Ecin verbërisht në terr pa dritë dhe i bën të ecin si të dehur".