Chapter 39

  A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

  A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

  Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

  Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

  Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

  të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

  Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

  Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

  Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

  A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

  A do t`i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t`ia lësh atij punën tënde?

  A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

  Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

  Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

  duke harruar që një këmbë mund t`i shtypë ose një kafshë e fushave mund t`i shkelë.

  I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

  sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

  Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

  A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

  A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

  Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

  Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

  Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

  Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

  Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: "Aha"!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

  Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

  Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

  Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

  Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

  Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo".