Chapter 20

 ¶ Ug sa paghunong na sa kaguliyang, ang mga tinun-an gipakuha ni Pablo ug tapus makapahimangno kanila, siya nanamilit kanila ug migikan paingon sa Macedonia.

 Ug sa nakalatas na siya niadtong mga dapita, tapus makahatag sa daghang mga pagdasig sa mga kaigsoonan didto, siya nahidangat sa Gresya.

 Ug didto nagpabilin siya sulod sa tulo ka bulan, ug sa diha nga ang mga Judio naghimog usa ka laraw batok kaniya sa taligikan na unta siya sakay sa sakayan padulong sa Siria, naabut sa iyang hunahuna ang pagpauli nga adto mag-agi sa Macedonia.

 Ug mikuyog kaniya sila si Sopater nga taga-Berea, nga anak ni Pirro; ug si Aristarco ug si Segundo nga mga taga-Tesalonica; ug si Gayo nga taga-Derbe, ug si Timoteo; ug si Tiquico ug si Trofimo nga mga taga-Asia.

 Ug kini sila miuna ug didto maghulat kanamo sa Troas,

 apan kami diha na mogikan sa Filipos sakay sa sakayan tapus sa mga adlaw sa Tinapay nga Walay Igpapatubo, ug sa lima ka adlaw kami nahiabut kanila sa Troas, diin nanagpabilin kami sulod sa pito ka adlaw.

 ¶ Ug sa nahaunang adlaw sa semana, sa nagkatigum kami aron sa pagpikaspikas sa tinapay, si Pablo, nga may tuyo sa paggikan sa pagkasunod nga adlaw, nakigsultihanay kanila; ug iyang gitaas ang iyang pakigpulong hangtud sa tungang gabii.

 Ug didtoy daghang suga sulod sa itaas nga lawak diin nanagkatigum kami.

 Ug diha sa bintana naglingkod ang usa ka batan-ong lalaki nga ginganlan si Eutico, nga nahinanok sa halalum nga paghikatulog samtang si Pablo nagpadayon pa gihapon sa pagsulti. Ug sa gidaug na gayud siya sa katulogon, siya nahulog ngadto sa ubos gikan sa ikatulong andana, ug gipanagsakwat siya nga patay na.

 Apan si Pablo nanaug ug iyang giub-an siya, ug samtang naggakus kaniya, miingon, "Ayaw kamo kabalaka, kay buhi siya."

 Ug sa nakasaka na si Pablo ug nakapikaspikas sa tinapay ug nakakaon, siya nakigsulti pa kanila sa hataas hangtud namanagbanag na ang kabuntagon, ug unya migikan siya.

 Ug ang batan-on ilang gidala nga buhi, ug sila nangalipay ug daku uyamot.

 ¶ Apan kami nga miuna pagsakay sa sakayan milawig padulong sa Ason, sa tuyo nga didto among pasakyon si Pablo; kay mao man kini ang iyang tuyo nga adto lamang siya agi sa mamala.

 Ug sa pagsugat niya kanamo sa Ason, siya among gipasakay ug unya nahidangat kami sa Mitilene.

 Ug gikan didto milawig kami, ug sa pagkasunod nga adlaw didto na kami sa atbang sa Quio; sa pagkasunod nga adlaw midunggo kami sa Samos; ug sa pagkasunod nga adlaw midangat kami sa Mileto.

 Kay tuyo man ugod ni Pablo ang pagsaylo lamang sa Efeso aron dili siya kausikan ug panahon didto sa Asia; kay siya nagdali sa pag-abut sa Jerusalem, kon mahimo, sa adlaw sa Pentecostes.

 ¶ Ug gikan sa Mileto nagsugo siya ngadto sa Efeso sa pagtawag sa mga anciano sa iglesia sa pag-adto kaniya.

 Ug sa paghiabut na nila, siya miingon kanila,

 nga nag-alagad ako sa Ginoo uban sa bug-os nga pagkamapaubsanon, ug uban sa mga luha, ug sa taliwala sa mga pagpanulay nga miabut kanako gumikan sa mga paglaraw sa mga Judio;

 nga wala ako maglilong sa bisan unsa nga inyong kaayohan, nga nagpanudlo kaninyo sa atubangan sa kadaghanan ug diha sa inyong kabalayan,

 sa pagpanghimatuod sa atubangan sa mga Judio ug sa mga Gresyanhon mahitungod sa paghinulsol ngadto sa Dios ug sa pagtoo kang Jesu-Cristo nga atong Ginoo.

 Ug karon, tan-awa, inagda sa Espiritu ako nagapadulong na sa Jerusalem sa walay pagpanghibalo unsay mahitabo kanako didto;

 gawas lamang nga sa mataglungsod nga akong adtoan ang Espiritu Santo nagapasidaan kanako nga ang mga talikala ug ang mga kasakit nagahulat kanako.

 Hinoon ang akong kinabuhi wala ko isipa nga bililhon alang kanako, basta lamang matuman ko ang akong paningkamot ug ang katungdanan nga akong nadawat gikan sa Ginoong Jesus sa pagpanghimatuod sa Maayong Balita sa grasya sa Dios.

 Ug karon, tan-awa, ako nahibalo nga kamong tanan nga akong hingsuroyan sa pagmantala ko sa gingharian, dili na makakita pag-usab sa akong nawong.

 Busa, niining adlawa ipanghimatuod ko kaninyo nga dili ako arang kadat-ugan sa dugo ni bisan kinsa kaninyo,

 kay wala ko man ililong kaninyo ang tanang pagbulot-an sa Dios.

 Tagda ninyo ang inyong kaugalingon ug ang tibuok panon, nga niini ang Espiritu Santo mao ang naghimo kaninyong mga magbabantay, sa pagtagad sa iglesia sa Ginoo nga iyang nabatonan pinaagi sa iyang kaugalingong dugo.

 Ako nahibalo nga sa makagikan na gani ako, pagasudlon kamog mabangis nga mga lobo nga dili maluoy sa panon;

 ug gikan ra gayud kaninyo adunay managpanindog nga mga tawo nga magasultig mga binalit-ad aron sa pagpamira sa mga tinun-an ngadto kanila.

 Busa magbantay kamo, ug hinumdumi ninyo nga sulod sa tulo ka tuig, sa gabii ug sa adlaw, kamong tanan wala ko undangi sa pagpahimangno uban sa mga luha.

 Ug karon itugyan ko kamo ngadto sa Dios ug sa pulong sa grasya niya nga may gahum sa pagpalig-on kaninyo ug sa paghatag kaninyo sa panulondon uban sa tanang mga binalaan.

 Wala akoy gikaibgan nga salapi ni bisan kinsa, o bulawan, o bisti.

 Kamo gayud nasayud nga alang sa mga kinahanglanon ko ug sa akong mga kauban, maoy mialagad kining mga kamota.

 Sa tanang mga butang gikapakita ko kaninyo nga ang mga maluyahon kinahanglan inyong tabangan pinaagi sa ingon nga pagbudlay, nga magahinumdum kamo sa pulong sa Ginoong Jesus, nga siya gayud mao ang nagsulti, `Labi pang bulahan ang paghatag kay sa pagdawat.`"

 ¶ Ug sa nakasulti na siya niini, siya miluhod ug nag-ampo uban kanilang tanan.

 Ug silang tanan nanghilak ug si Pablo ilang gigakos sa liog ug gihalokan siya nila,

 nga nanagsubo labaw sa tanan tungod sa mga pulong nga iyang giingon, nga dili na sila makakita pag-usab sa iyang nawong. Ug siya ilang gihatud sa sakayan.